A bazarnum i Isfahan

Thad er sama rjomablidan her a thessum sunnudegi og verid velkomin a faetur.

I gaer sinnti eg markadsmalum af stakri einurd, helt thangad snemma dags og hafdi skipt hvorki meira ne minna en 50 dollurum til ad vera vidbuin ollu. Thad var mjog liflegt a bazarnum, enda fyrsti vinnudagur eftir helgina og lif og fjor. Eg hitti ymsa thenanlega teppasolumenn sem budu i te og samraedur og i ljos kom ad flestir teppamenn taka raunar Visa eda Masterkort. Gott ad vita thad. Og eiginlega enn thaegilegra ad vita ad miniaturemalararnir geta thad lika enda er thetta thad tvennt sem kostar einhverja peninga - a theirra maelikvarda.

Svo keypti eg einn gulan trefil af snaggaralega teppasolumanninum sem virdist halda til a torginu og hann hafdi ekki haekkad sidan i februar og kostadi einn graenan Khomeini, t.e rett rumlega dollar. Annars hefur riallinn laekkad litillega nu eru 9000 rialar i einum dollar.

Til ad korona gledina gaf sig ad mer naungi sem sagdi mer ad hann skipulegdi bestu ferdir fyrir utlendinga her i landi og fussadi mikid yfir odrum ferdaskrifstofum her. Hann sagdist eiga tiu album med myndum fra glodum vidskiptavinum og syndi mer thau medan a tesotri okkar stod.
Hann sagdist lika thekkja fraegasta bladamann Islands sem hefdi komid til sin og hun hefdi ad visu trassad ad senda ser kort eins og hun hefdi lofad og hann myndi ekki hvad hun het en hun hefdi altjent sagt ser ad hun vaeri ekki bara fraegasti bladamadur Islands heldur vaeri hun lika heimsfraeg og eini bladamadur Islands sem hefdi hlotnast sa frami.

Eg kom ekki fyrir mig hver thetta gaeti verid en lofadi ad senda honum kort i stadinn tho eg vaeri ekki heimsfraeg og tha leid honum betur.

Mer tokst ekki ad eyda 50 dollurunum en med nokkra poka tritladi eg af stad heimleidis og med kort i hendi voru mer allir vegir faerir. Auk thess er mer alveg sama tho eg villist, thad er svo einfalt ad hoa i leigubil og koma ser a rettan stad.

Svo gekk eg og gekk og solin vard enn heitari og afram gekk eg og skildi ekki hvad goturnar voru nefndar odrum nofnum en a kortinu minu tho eg beygdi alltaf a rettum stodum. Eftir thriggja tima thramm sa eg ad eg var a leid i tverofuga att vid thad sem ad var stefnt, hafdi gleymt ad taka solarhaedina og vidurkenndi mig sigrada og fekk mer leigubil ad isbudinni herna skammt fra hotelinu. Thar gaeddi eg mer a gomsaetum is me sukkuladisosu og var i rauninni ljonanaegd med thennan hressilega gongutur.

Seinni partinn i gaer bra eg mer i gydingahverfid i Isfahan en ondvert vid thad sem eg hafdi haldid bua her um tiu til fimmtan thusund iranskir gydingar. Og i satt og samlyndi vid adra, ekki sa eg betur.
Their hafa sinar synagogur og thad eru oskop venjuleg og edlileg samskipti milli theirra og Irana. Sumir sogdu ad ironsku gydingarnir hefdu lagad sig betur ad samfelaginu en their gerdu vida annars stadar og their raku upp stor augu thegar eg nefndi hvort their hefdu aldrei ihugad ad flytja til Israels. Sogdu ad ymsir hefdu farid a sinum tima og faeri tvennum sogum af tvi hvernig theim vegnadi. "svo erum vid Iranir numer eitt" sagdi unglingahopur sem safnadist ad mer.

Eg a ekki eftir nema tvo daga i Isfahan i thetta skiptid og hef ekki komist yfir ad gera helming af tvi sem eg aetladi. Ad visu hef eg ekki stressad mig a neinu heldur fallid inn i thennan ljufa brag borgarinnar med soma og sann.

Svo vil eg afsolutt taka fram ad nu verda menn ad fara ad gefa svor um ferdir ef their hafa verid hikandi. Jemen/Jordania i mai er ekki fullskipud og tveir komast med i Syrland/Jordaniu um paskana. Their sem eg skrifadi serstaklega um daginn eru lika hvattir til ad lata snarlega i ser heyra.

Thakk kaerlega fyrir kvedjur sem hafa verid skrifadar inn i abendingadalkinn. Maettud gera MIKLU meira af tvi.